เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 2566 ที่ผ่านมา เพจเฟซบุ๊กชื่อ Thai Red Cross Society ได้โพสต์ภาพและข้อความระบุว่า วันที่เอาหัวใจลูกออก พี่ก็โดนว่านะ ว่าให้เขาไปได้ยังไง ลูกมึงยังหายใจอยู่ แต่เรารู้อยู่แล้ว ถ้าเอาเครื่องช่วยหายใจออกลูกเราก็ต้องไป

วันนั้นพี่กลับมาจากขายของ เพื่อนของน้อง (ตี๋) ก็เข้ามาบอกว่าน้องโดนรถชน พี่กับแฟนรีบขับรถไปที่เกิดเหตุ เห็นลูกนอนนิ่ง เนื้อตัวไม่ได้เป็นอะไรมาก เราก็ไม่กล้าดู จนรถพยาบาลมา พ่อเขาตัดสินใจขึ้นรถพยาบาลไปกับลูก

หมอบอกว่าน้องน่ะ เป็นมากนะแม่ หมอถามว่าแม่อยากผ่าไหม อ้าว! ทำไมหมอถามเราแบบนั้นล่ะ พี่มาคิดทีหลัง ในใจหมอเขารู้อยู่แล้ว ว่าผ่าไม่ผ่ามีค่าเท่ากัน

หมอเขาก็แอบบอกมาตลอดนะ เรื่องบริจาคอวัยวะ แต่เราไม่เชื่อไง ลูกยังหายใจอยู่ เราพูดตรง ๆ นะ ลูกเขายังหายใจ ฮึ่ม ๆ แบบนี้ เอาอะไรมาพูด แต่หมอก็บอกกับเรา ถ้าพูดเป็นเปอร์เซ็นต์มันอาจจะไม่มีแล้วนะแม่

ช่วงผ่าสมอง เขาบอกว่าต้องผ่าเกือบ 4 ชั่วโมง แต่ลูกเราผ่าแค่ชั่วโมงกว่า ๆ ก็ออกมาแล้ว เราก็ดีใจคิดว่าลูกเราหายแล้ว แต่เรามารู้ทีหลังว่าเลือดมันออกเยอะ จนแทบจะเย็บปิดไม่ได้ คือลูกเราจะไปแล้ว

เราคุยกันในครอบครัว ถึงลูกจะเป็นเจ้าชายนิทรา ถึงจะต้องปั่นอาหารเหลวให้ลูกกิน เราก็จะเลี้ยง

หลังจากตัดสินใจแบบนั้น วันถัดมาลูกตัวบวม ตัวเริ่มแข็งเหมือนคนตาย ทั้ง ๆ ที่เมื่อวานเรายังจับ ยังกอด ยังนิ่ม ยังอุ่นอยู่เลย เราก็ถามนะว่าเขาเป็นอะไร คนดูแลบอกว่าเหมือนอวัยวะภายในน้องจะล้มเหลว

หมอบอกว่าลูกเราไม่ไหวแล้ว แต่อวัยวะเขายังดี สามารถบริจาคได้นะแม่

เชื่อไหม ไม่กี่อาทิตย์ก่อนลูกโดนรถชน พี่ดูคลิปที่เขาขนย้ายหัวใจขึ้นฮอ. พี่นั่งร้องไห้ ปิติกับคนที่เขาให้ พี่คิดว่ามันยิ่งใหญ่เนอะ

โรงพยาบาลเขารักษาเต็มที่แล้ว ถ้าฟื้น เราก็ได้ลูกคืน แต่ถ้าไม่ฟื้น เราก็คิดว่าทำบุญให้ลูกไป คนที่เขาได้อวัยวะลูกเราไป เราดีใจแทนเขานะ

คุณโสภา น้อยจินดา แม่เด็กชายอดิศร สังข์สี ผู้บริจาคอวัยวะ

ขอบคุณข้อมูล Thai Red Cross Society

เรียบเรียง ทีมข่าวสยามนิวส์