ย้อนนาที ชีวิตที่ 2 ของ เจมส์ เรืองศักดิ์ หลังเหตุการณ์เมื่อ 24 ปีที่แล้ว

ย้อนนาที ชีวิตที่ 2 ของ เจมส์ เรืองศักดิ์ หลังเหตุการณ์เมื่อ 24 ปีที่แล้ว

นับเป็นเรื่องราวสะเทือนใจครั้งใหญ่ครั้งหนึ่งของประเทศไทย กับเหตุการณ์เครื่องบินตกที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี โดยเหตุการครั้งนั้นทำให้เกิดการสูญเสียเป็นจำนวนมาก แต่ก็ยังมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้นกับผู้โดยสารบางท่าน โดยหนึ่งในผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์ครั้งนั้น คือ นักร้องหนุ่ม เจมส์ เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์ ซึ่งล่าสุด เจมส์ ได้โพสต์เล่าย้อนอดีตกับเหตุการณ์อันเลวร้ายที่เกือบคร่าชีวิตของเขา

โดยระบุข้อความว่า ฉันใช้ชีวิตที่สองมา 24 ปีเเล้วเหรอเนี่ย คืนวันศุกร์ 11 ธค 2541 วันนี้เมื่อ 24 ปีก่อน ได้เกิดเหตุการณ์อันนำมาสู่ความสูญเสียอย่างมหาศาลอีกครั้งของคนไทย เที่ยวบินที่นำพาผม พร้อมผู้โดยสารและลูกเรือจำนวน 145 ท่านจากดอนเมือง ไปปลายทางที่สุราษฏร์ธานี แต่หลายท่านไม่ได้มีชีวิตกลับบ้าน

24 ปีที่ผ่านมา ผมใช้เวลากว่า 10ปี ในการทนทุกข์ทุกครั้งเวลาขึ้นเครื่องบิน ทั้งพึ่งยาจากเเพทย์ ทั้งพึ่งทางธรรมมะ หรือทางความเชื่อทุกเเบบที่จะทำให้ตนเองดีขึ้น ถึงแม้ว่าตัวผมเองจะเชื่อมั่นในสถิติความปลอดภัยของเครื่องบิน และผมเองไม่เคยลดความเชื่อมั่นในการบินไทยที่เป็นสายการบินที่ปลอดภัยและดีที่สุดในใจผมเสมอ

ทุกวันนี้ผมบินต่างประเทศ ผมเลือกเเต่การบินไทย ผมจ่ายเงินเองนะไม่ได้บินฟรีอย่างที่ลือกัน แต่ 10 ปีแรก ที่มีเหตุต้องขึ้นเครื่องบิน เหงื่อจะออกเต็ม 2 ฝ่ามือ หัวใจจะเต้นไม่เป็นปกติ ทั้งๆที่อากาศในเครื่องบินสะดวกสบาย เวลาขึ้นเครื่องบิน ใครที่เดินทางไปกับผมจะทราบดีว่า ตลอดเวลาบนเครื่องผมจะไม่คุยกับใครเลย หน้าต้องจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง ห้ามใครมาปิดหน้าต่าง และผมต้องนั่งติดหน้าต่างเสมอ

จ้องมองตลอดทั้งชั่วโมงที่ต้องบิน ตาแทบไม่กระพริบ เพื่อให้ชัวร์ว่าข้างนอกปลอดภัยดี และหากมองออกไปแล้วเห็นเมฆดำ หรือเกิดฟ้าฝนระหว่างที่เครื่องบินอยู่ นั่นคือนรก ในขณะที่ทุกคนในลำนั่งกันอย่างปกติดี แต่ผมจะอยู่ไม่สุข มันจะรู้สึกเเย่มากๆครับ เกินจะบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือ เพราะภาพเดิม เสียงเดิมๆ กลิ่นเดิมๆ หรือเเม้แต่รสชาติเดิมของน้ำในบึงที่เกิดเหตุคืนนั้น มันจะกลับมาหมด หลายครั้งที่ผมอยากร้องไห้ออกมาดังๆบนเครื่องบิน

10 ปีแรกกับความทุกข์ 10 ปีที่สอง ผมอยู่กับอาการที่ดีขึ้น ดีวัน ดีคืน ด้วยความเข้าใจในชีวิตที่มากขึ้น และที่สำคัญได้ผมได้พบกับภรรยา ครูก้อย ที่เธออยู่เคียงข้างและให้กำลังใจผม คอยบีบมือผม ปลอบใจ โอบกอด เวลาที่มีอาการ จนถึงวันนี้ที่ผมคิดว่าผมหายเป็นคนเกือบปกติ ผมคิดว่าน่าจะ 97-98 เปอร์เซ็น แล้วนะ อีก 2 เปอร์เซ็น มันจะมีอาการเมื่อเครื่องลดระดับอย่างรวดเร็วเเละเป็นเวลานานเกิน 10วิ ซึ่งผมเคยเจอแค่ครั้งเดียว

ทุกวันนี้ชีวิตผมมีความสุขมากครับ ทุกอย่างมันเติมเต็มทุกบทบาทของชีวิต มันดีมากอย่างที่ไม่เคยดีขนาดนี้มาก่อน ทั้งข้างในคือความคิด และข้างนอกคือความสัมพันธ์ ครอบครัวและชีวิตความเป็นอยู่ ผมบอกภรรยาเสมอว่า ทุกวันนี้ไม่รู้จะเอาเวลาไหนไปมีความทุกข์เพราะความสุขที่มีอยู่ตรงหน้าทุกวันนี้มันยังใช้ไม่ทันเลยจริงๆ

แต่ละวันอยากมีเวลาเพิ่มเพราะใช้ความสุขไม่ทันจริงๆ หรืออาจเป็นเพราะผมเคยผ่านเรื่องราวแบบนี้มาด้วยมั้ง ผมถึงรู้ซึ้งถึงคุณค่าของเวลาและการมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขมากว่าปกติ ขออุทิศส่วนกุศลและรำลึกถึง 101 ชีวิต ที่กลับไปไม่ถึงบ้านในวันนั้น 11 ธ.ค. 2565 เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์

เรียบเรียง siamnews

:: ร่วมแสดงความคิดเห็นกับสิ่งนี้

:: เนื้อหาข่าวที่น่าสนใจ