เรื่องนี้มีที่มาจาก เว็บไซต์ต่างประเทศ SOHA ได้มีการรายงานเรื่องราวของ เสี่ยวเหวิน จากประเทศจีน เธอแต่งงานและมีลูกช้ากว่าปกติ เพราะให้กำเนิดลูกสาวตอนอายุเกือบ 35 ปี ด้วยความที่เป็นลูกคนเดียว สามีภรรยาจึงรักและตามใจลูกคนนี้เป็นพิเศษ ไม่อยากให้ต้องลำบากอะไร แต่ถึงจะรักแค่ไหน ลูกสาวของเธอ ซึ่งมีชื่อว่า คิกิ ก็ต้องเข้าเรียนอนุบาล

เมื่อลูกเข้าโรงเรียนใหม่ เสี่ยวเหวินกับสามีเป็นกังวลมาก คอยเช็กข้อความในกลุ่มผู้ปกครองตลอดเวลา กลัวว่า คิกิ จะไม่ได้กินอิ่มหรือนอนไม่พอ พวกเขาจึงขอให้คุณครูส่งรูปของลูกมาให้ดูเป็นระยะ

อยู่มาวันหนึ่ง ครูส่งรูปคิกิกำลังนอนกลางวันมาให้ แต่ไม่ถึง 30 วินาที ก็ลบออก ทว่าเสี่ยวเหวินเห็นทัน และเธอโกรธมาก เพราะภาพนั้นเผยให้เห็นว่า คิกิ ไม่ได้หลับ แต่กำลังกัดมุมผ้าห่มเล่น ขณะที่ครูอยู่ข้าง ๆ กำลังก้มหน้าจ้องโทรศัพท์โดยไม่สนใจเด็กเลย เสี่ยวเหวินรีบส่งข้อความไปหา ครูทันทีว่า สายไปแล้วค่ะ ฉันเห็นภาพนั้นแล้ว คุณไม่มีความรับผิดชอบเลย ไม่เพียงแต่ไม่กล่อมลูกฉันนอน ยังเอาแต่เล่นโทรศัพท์ ที่บ้านเราดูแลเรื่องนี้ตลอด

อย่างไรก็ตาม ครูจึงชี้แจงว่า เราเป็นครูอนุบาล หน้าที่ของเราคือให้เด็ก ๆ ค่อย ๆ สร้างนิสัยนอนกลางวันด้วยตัวเอง เราไม่สามารถบังคับให้เด็กหลับได้ อีกอย่างช่วงพักกลางวัน เราต้องใช้โทรศัพท์เพื่อตอบข้อความผู้ปกครองด้วย ซึ่งเป็นช่วงเวลาพักของเรา การใช้โทรศัพท์เล็กน้อยเป็นเรื่องปกติ แต่คำตอบดังกล่าว ก็ไม่ได้ทำให้เสี่ยวเหวินพอใจแต่อย่างใด เธอมองว่าคุณครูของโรงเรียนนี้ ขาดความรับผิดชอบ และตัดสินใจย้ายลูกสาวของเธอไปเรียนที่อื่น 

ทั้งนี้ หลังจากที่เรื่องราวดังกล่าวได้เผยแพร่ออกไปแล้วนั้น ชาวเน็ตได้ถกเถียงกันว่า นี่เป็นความผิดของครู หรือผู้ปกครองกังวลมากเกินไป ซึ่งหลายคนมองว่า การใช้โทรศัพท์ในช่วงพักกลางวันเป็นเรื่องปกติสำหรับคุณครู เพราะในชั้นเรียนที่มีเด็กหลายสิบคน ครูไม่สามารถกล่อมเด็กทุกคนให้นอนได้ ในกรณีนี้ แทนที่คุณแม่จะตอบโต้ด้วยความไม่พอใจ เธออาจเลือกพูดคุยกับครูเพื่อหาทางออกที่ชัดเจน และมั่นใจได้ว่าลูกของเธอได้รับการดูแลอย่างเหมาะสม

ในขณะเดียวกัน ครูก็ควรเข้าใจและเห็นใจความกังวลของผู้ปกครอง โดยเฉพาะเมื่อเด็กยังใหม่กับสภาพแวดล้อมโรงเรียน แทนที่จะทำเพียงตามหน้าที่หรือใช้เวลาพักไปกับเรื่องส่วนตัว คุณครูอาจให้ความใส่ใจและดูแลเด็ก ๆ ให้มากขึ้นในช่วงเวลานอนกลางวัน เพื่อลดความกังวลของผู้ปกครอง

สุดท้ายความไว้วางใจและการสื่อสารคือกุญแจสำคัญ ในการสร้างสภาพแวดล้อมที่ดีสำหรับเด็ก ทั้งผู้ปกครองและครูต่างมีบทบาทในการสนับสนุนการเติบโตของเด็ก หากทั้งสองฝ่ายเปิดใจรับฟังกันและทำงานร่วมกันมากกว่าการตำหนิซึ่งกันและกัน เด็กก็จะสามารถปรับตัวและเติบโตในโรงเรียนได้อย่างมีความสุข