จากกรณีผู้ใช้ติ๊กต็อกชื่อ oomotwo1 โพสต์เล่าเรื่องราวของตัวเองที่เป็นคนลาวมาใช้ชีวิตในไทย ทั้งทำงานและเรียน ได้รับเงินเดือน 9,000 บาท แต่สามารถจัดสรรจ่ายค่าเทอมเองและส่งกลับไปให้ที่บ้านด้วย พร้อมสะท้อนมุมมองที่มีต่อประเทศไทยและคนไทย จนชาวเน็ตเข้ามาคอมเมนต์ชื่นชมเป็นจำนวนมาก ล่าสุดวันที่ 29 ส.ค. 67 นายศรีดา ชานิคม หรือ อูม อายุ 21 ปี เจ้าของโพสต์ เปิดใจว่า ตนเป็นคนลาว ตอนแรกก็คิดว่าจะเรียนต่อที่ลาว แต่โควิดระบาด เศรษฐกิจอะไรก็ไม่ดี น้าของตนที่อยู่กทม.จึงชวนมาทำงานเก็บเงินที่ไทยแล้วค่อยกลับไปเรียน พอมาลองทำงานที่ไทยสักพัก น้าก็บอกว่าที่ไทยมีมหาวิทยาลัยที่สามารถทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยได้

ซึ่งคือมหาวิทยาลัยรามคำแหง ตนจึงเริ่มหาข้อมูลและลงสมัครเรียนที่ไทยต่อเลย ตอนแรกน้าอยากให้ตนเรียนสื่อสารมวลชน เพราะมองว่าอาจจะจบง่ายกว่า แต่อาจารย์ที่มหาวิทยาลัยแนะนำให้ตนเรียนแบบที่อยากเรียนก่อน ถ้าไม่ไหวสามารถย้ายคณะและเทียบโอนวิชาที่สอบผ่านไปแล้วได้ ตนจึงเลือกคณะบริหารธุรกิจ เอกธุรกิจระหว่างประเทศ ตอนนี้ศึกษาอยู่ชั้นปีที่ 2 แล้ว ต้องไปเข้าห้องเรียนตามหลักสูตรปกติและใช้เวลาหลังเลิกเรียนไปทำงานพิเศษต่อ

นอกจากนี้ยังทำงานพิเศษหลังเลิกเรียนไปด้วย เนื่องจากมองว่าค่าครองชีพที่ไทยสูงกว่าลาว ค่าใช้จ่ายต่าง ๆ ก็เยอะ ที่บ้านตนฐานะไม่ค่อยดี ถ้าเรียนอย่างเดียว ที่บ้านคงไม่มีเงินส่งให้ ตนจึงเลือกทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟที่ร้านอาหารช่วงกลางคืน มีหน้าที่รับออเดอร์ เสิร์ฟอาหาร บริการลูกค้า ได้เงินเดือนละ 9,000 บาท ซึ่งตนก็จะนำมาแบ่งเป็นค่าเทอมกับค่าหนังสือ 3,000 บาท ค่ากินและของใช้ 3,000 บาท ค่าเน็ต 300 บาท ส่วนค่าที่พักนั้นตนอาศัยอยู่กับน้าเลยไม่ต้องจ่ายเพิ่ม เงินที่เหลือจากนี้ก็ส่งให้ที่บ้านประมาณเดือนละ 2,000 บาท เนื่องจากค่าเทอมตนไม่แพงเท่าไหร่

ส่วนมากจะเป็นค่าเดินทางกับค่ากินส่วนตัวมากกว่า ตนมองว่ารายได้จากงานพิเศษในไทยที่ตนได้รับค่อนข้างเหมาะสม อาจจะเพราะตนเป็นคนประหยัดอยู่แล้ว ไม่ค่อยใช้จ่ายฟุ่มเฟือยถ้าไม่จำเป็น แต่หลายคนก็อาจจะมองว่าเงินเท่านี้คือน้อยมาก แต่ตนเคยทำงานช่วยขายของที่ลาว ได้เดือนละไม่ถึง 2,000 บาท เลยมองว่าที่ไทยได้ค่อนข้างเยอะแล้ว เพื่อนของตนส่วนใหญ่เลือกไปเรียนต่อกันที่เวียดนาม เพราะเมื่อก่อนค่าครองชีพเวียดนามต่ำกว่าลาว ในปัจจุบันก็เท่า ๆ อีกทั้งที่เวียดนามมีทุนเรียนฟรีเยอะมากเกือบทุกสาขา ทั้ง ตำรวจ ทหาร แพทย์ แถมมีเบี้ยเลี้ยงให้ในแต่ละเดือนด้วย

ส่วนตนเลือกมาเรียนที่ไทย เพราะมีน้าเป็นครูสอนภาษาไทย สามารถช่วยสอนภาษาเพิ่มได้ อีกทั้งคนลาวส่วนใหญ่ รวมถึงตนก็สามารถพูดภาษาไทยได้ตั้งแต่เด็ก จึงมาเรียนเพิ่มแค่การเขียน สิ่งที่ยากที่สุดตอนนี้คือราชาศัพท์ที่ยังอ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่ถ้าไปเวียดนามต้องเตรียมภาษาเยอะเพราะคนลาวกับเวียดนามคุยกันไม่รู้เรื่อง ในอนาคตตนก็ตั้งใจว่าจะหางานทำและใช้ชีวิตอยู่ไทย ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ตอนนี้ตนภูมิใจในตัวเองมาก ๆ อาจจะเหนื่อยหน่อยในบางช่วง แต่พอได้เห็นตัวเองพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ ก็ดีใจ ความเหนื่อยก็เริ่มหายไป ตั้งแต่เริ่มเล่นติ๊กต็อก ก็มีแต่คนไทยทักเข้ามาให้กำลังใจ ถามว่าเป็นยังไงบ้างอยู่ที่ไทย สำหรับตน คนไทยใจดีที่สุดแล้ว อยากขอบคุณคนไทยทุกคนมาก ๆ บางคนก็ทักมาขอช่วยค่าหนังสือซึ่งตนก็เกรงใจสุด ๆ

ที่มา khaosod